ส่งแขกกลับบ้าน

เมื่อทุกท่านได้ชมบล็อกของผมไปแล้ว หากไม่การผิดพลาดประการใดผมขออภัยไว้นะโอกาสนี้นะคับ

สุดท้ายนี้ตอนที่ท่านจะออกจากบล็อกนี้ผม ขออวยพรให้ท่านมีสุขภาพแข็งปราศจากโรคภัย และผมกลอนบทหนึ่งที่ผมเห็นว่าคงจะเป็นประโยชน์ตัวท่านและครอบครัว

รู้เท่าทุกข์คิดค้นถึงต้นเหตุ      ละกิเลสที่จะนำให้ทำชั่ว

ทำจิตใจผ่องพิสุทธิ์ดุจดอกบัว      ที่แย้มยั่วเหนือน้ำงามล้ำเอย



--------------------------------------------------------------------------------


แท้จริงสุขนั้นอยู่ใกล้      เพียงจิตพอใจสุขเสมอ

ทำดีดีดลปรนเปรอ      บำเรอใจสุขทุกเมื่อเอย



--------------------------------------------------------------------------------


ใจร้อนร้อนใจไร้สุข      เพราะทุกข์ทับกมลหม่นหมอง

ใจเย็นเย็นใจใครครอง      แผ้วผ่องเพราะธรรมนำใจ



--------------------------------------------------------------------------------


คนถึงธรรมธรรมถึงคนผลจะเกิด      สิ่งประเสริฐคือปัญญาคุณค่ายิ่ง

หมั่นใคร่ครวญทุกเวลาอย่าประวิง      ใจหยุดนิ่งสงบซึ้งจะถึงธรรม



--------------------------------------------------------------------------------


ผู้ใดฝึกจิตตนจนสามารถ      ให้อยู่ในอำนาจไม่แปรผัน

คิด-ทำ-พูดถูกต้องตามครองธรรม์      ไม่ไหวหวั่นตามอารมณ์ควรชมเอย



--------------------------------------------------------------------------------


ทั้งคนสัตว์ที่เหมือนกันนั้นมีสี่      กินนอนหนีผองภัยไม่ประสงค์

อีกสืบพันธุ์สืบตระกูลประยูรวงศ์      สี่อย่างคงเหมือนกันไม่ผันแปร

มีสิ่งหนึ่งซึ่งทำความผิดแผก      ให้คนแตกต่างสัตว์อย่างชัดแน่

คือพระธรรมนำมนุษย์สุดดีแท้      แต่จะแย่แค่สัตว์ถ้าขาดธรรม



--------------------------------------------------------------------------------


หลักของการพูดดีมีอยู่สาม      หนึ่ง-พูดตามเป็นจริงทุกสิ่งสรรพ์

สอง-พูดดีมีประโยชน์ไร้โทษทัณฑ์      สาม-สิ่งนั้นน่าฟังทั้งไพเราะ

แม้เรื่องจริงน่าฟังไม่ขวางโลก      แต่พูดไปไร้ประโยชน์ก็ไม่เหมาะ

ถ้าแม้นเรื่องสัจจริงทั้งพริ้งเพราะ      มีประโยชน์เหมาะเจาะควรพูดเอย



--------------------------------------------------------------------------------


อันคนงามงามน้ำใจใช่ใบหน้า      อันคนสวยสวยจรรยาใช่ตาหวาน

เพราะมีธรรมกำกับไว้ในดวงมาน      งามทั้งการพูดทำดำริตรอง

งามเสื้อผ้าอาภรณ์ทั้งร่างรูป      ย่อมมีวันซีดซูบเสื่อมเศร้าหมอง

แต่งามธรรมความดีเหมือนสีทอง      จะผุดผ่องไฉไลไม่เสื่อมโทรม



--------------------------------------------------------------------------------


อันรูปนี้มีชื่อวัวดื้อด้าน      จะใช้งานดึงดันมันถอยหลัง

จูงให้เดินกลับหยุดมันยุดยั้ง      ไม่ยอมทำตามสั่งแต่โดยดี

เหมือนคนดื้อบอกเท่าไรไม่ไขหู      ไม่รับรู้รับฟังตั้งหน้าหนี

บอกว่าดีกลับไม่ทำขำสิ้นดี      แต่ชั่วซีบอกอย่ายังกล้าทำ



--------------------------------------------------------------------------------